maandag 29 november 2010

Sukhotai 27/11
Bij het maken van onze rugzak, twijfelde zesse om een trui achter te laten. De knoop werd al gauw doorgehakt door een ander. Tijdens de 6-uur durende busrit naar Sukhotai werd de trui gepikt; of hoe Boeddha reeds onze dilemma's aanhoort.
We verbleven in New Sukhotai bij een Frans-Thais koppel in een goedkope kamer, zonder enige luxe (matras op de grond, deur nauwelijks op slot, hagedissen,...).Dit leverde ons echter wel de gezelligste avonden op totnogtoe en ook ons Frans ging er aanzienlijk op vooruit.
De eerste dag deden we het rustig aan en gingen naar het stedelijk openluchtzwembad (stel er u vooral niet te veel bij voor). We werden er gretig aangegaapt door giechelende kinderen en algauw werden we door hen gebombardeerd tot entertainers van het zwembad.
Ook zesse kon bij zonsondergang een van zijn (vele) talenten showen aan de lokale bevolking...u raadt het al: VISSEN.

De volgende dag sprongen we vroeg uit de veren voor een countryside tour met de mountainbike. Deze tour bracht ons langs wijd uitgestrekte rijstvelden, tabaksplantages, hanengevechten, versmarkt,...Kortom, het echte Thailand! Wetende dat ruim 70 procent van de mensen hier werkzaam is in de landbouw, was dit een interessante onderneming.

De laatste dag namen we samen met de schoolkinderen de bus naar Old Sukhotai. Dit was de eerste hoofdstad van Thailand, voor Ayutthaya en Bangkok, en is momenteel een van de mooiste archeologische sites van Thailand (UNESCO Werelderfgoed). Ter plaatse huurden we een Harley Trapson en scheurden ermee langs de ruines die her en der verspreid liggen in het bosrijke dal. In de namiddag koelden we af in het Sanghalok Museum, die een uitzonderlijke verzameling keramiek herbergt uit de 13-15de eeuw. Zelfs mama's collectie olifanten kan niet tippen aan de beeldjes die we zagen ;)

We sloten het hoofdstuk Sukhotai gastronomisch af met een hamburger-friet in het naburige restaurant met een Belgische uitbater. Smakelijk en tot in Chiang Mai!

donderdag 25 november 2010

Kanchanaburi (23/11)
Kanchanaburi was kort maar krachtig. We verplichtten onszelf vroeg op te staan zodat we op 1 dag tijd alle bezienswaardigheden in de streek konden bezoeken. De dag begon met de Erawan Waterfalls, gelegen in een Nationaal Park, 65 km van Kanchanaburi. De waterval bestaat uit 7 niveaus. Wij gingen tot het 5de niveau zodoende er voldoende tijd over was om erin te zwemmen. Op onze tocht naar boven werden we vergezeld van spinnen, varanen en nieuwgierige aapjes. Eenmaal in het water zogen tientallen vissen aan onze tenen, blijven bewegen was de boodschap.


zoek het aapje ;)
Na een snelle hap in het Nationaal Park, gingen we even terug in het gruwelijke verleden van de streek. We bezochten in de namiddag de hellfire pass (en bijbehorend museum), death railway en de Bridge over the river Kwai, die allen symbool staan voor de in de WOII aangelegde spoorweg tussen Thailand en Birma, onder Japans bewind. 30.000 oorlogsgevangenen en 100.000 aziatische arbeiders werkten onder erbarmelijke omstandigheden aan deze 415 km lange spoorlijn. Velen verloren hierbij het leven.

Death railway

Bridge over the river Kwai
Moe maar voldaan kwamen we savonds aan in de guesthouse, of beter gezegd rafthouse. We logeerden in een kamer drijvend op de rivier (zalig in slaap gewiegd) met een adembenemd uitzicht.


We dachten die dag reeds alles gezien te hebben, tot we kennis maakten met een Belgische sekstoerist. Onder het motto 'poepen en buijtn' vertelde hij ons in geuren en kleuren over zijn vele thaise avontuurtjes. Ook Pukhet heeft voor ons nu geen geheimen meer!
Na een gezellige avond pintelieren met enkele belgen, reisden we terug naar Bangkok om van daaruit te vertrekken naar onze volgende stop "Sukhotai".

maandag 22 november 2010

Thailand


Emotionele rollercoaster (18/11)
Eindelijk was het zover; het grote avontuur kon beginnen!
Aangekomen in Zaventem besliste Marlies om haar rugzak nog wat lichter te maken (1 broek en 1 trui bleven thuis). De spanning bij Hannes liep hoog op bij het inchecken nadat de dame aan de balie zei: " oei, jullie retourticket is pas binnen 5 maanden, ik vrees dat dit een probleem zal vormen".Gelukkig werd dit euvel vrij snel opgelost, zoals een dafalgan 500 mg oplost in een glas water.
Het afscheid nemen van ons gezin viel ons zwaar, maar Mr. Bean, The Simpsons, Predators en Edward Scissorhand hielpen ons erdoorheen. Zowel de vlucht naar Abu Dhabi, als die naar Bangkok verliep vlot en aangenaam. Onze nieuwe hobby: lange afstandsvluchten met Etihad!

  Bangkok (19-22/11)
Aangekomen op de luchthaven, namen we een taxi naar Tewet, een wijk in het noorden van Bangkok.Daar vonden we onmiddellijk een gezellige guesthouse, in een steegje afgesloten van de drukke hoofdweg. De kamers zijn onberispelijk proper en ook het eten is er `very good, not spicy`.

Om ons van de nodige info te voorzien beslisten we om op zoek te gaan naar het Tourist Office. Onderweg werden we meteen geconfronteerd met de leuze van Johny Turbo: `tes veel verkjir en tstinkt noar vorte vis`. Ook het onaangename cliche van de ¨te goed engels beheersende en vriendelijke Thai¨ op zoek naar toeristen om in de zak te zetten, ging niet aan onze neus voorbij. Gelukkig werden we hiervoor voldoende gewaarschuwd door ervaren trekkers uit het thuisfront, waarvoor dank ;)
Al snel waren we van mening niet te lang te blijven plakken in The Big City Bangkok. Vandaar dat we zo snel mogelijk ons visum gingen aanvragen bij de Vietnamese Ambassade. ¨Snel¨ staat blijkbaar niet in het woordenboek van de ambtenaren van de ambassade. Je moet over een flinke dosis geduld bezitten want die mannen hebben geen hazepate gegeten! (Soit, Jirre tis in de sjakos)
Ons eerste cultureel bezoek was het Groot Paleis, die 219 hectare beslaat. Binnen de omheining zagen we niet enkel het paleis, maar tevens bijgebouwen en een verzameling tempels, waaronder de Wat Phra Kao, de bekendste Boeddhistische tempel van Thailand. Ondanks de horden toeristen en de enorme hitte waren de kolossale gebouwen in weelderige kleuren ontzettend indrukwekkend (waauuuw, geweldig).

Aangenamer om te bezoeken was Wat Pho, de oudste en grootste tempel van Bangkok, gelegen in een groene en rustige omgeving. Dit tempelcomplex is vooral gekend omwille van het beeld van de liggende Boeddha (45m lang, 15m hoog), wachtend op het nirwana.

Zondagavond hadden we het geluk het mooiste feest van Thailand mee te maken, Loy Krathong genaamd. Over gans Thailand liet men kleine bootjes van bananenbladeren met daarin brandende kaarsen en wierook op het water van de rivieren en khlongs om de watergeesten te eren. Ook wij kochten op straat een bootje en lieten het varen op de Chao Praya, in de hoop dat dit ritueel ook ons geluk zal brengen.


Na enkele dagen hebben we ons eindelijk snel en efficient leren verplaatsen met taxi, skytrain, boot en bus (in- en uitstappen geen senicure) in het doolhof van Bangkok. Na vier dagen `pollutie en drukte` gaan we voor enkele dagen een frisse neus ophalen  naar het rustige Kanchanaburi. Verslag volgt!

Sawat di kha
Hok en Marre