Vientiane

Vientiane is de hoofdstad van Laos maar heeft hoogstens de uitstraling van een provinciestadje. Bij wijze van voorbeeld; HET shoppingcenter heeft niet veel meer te bieden dan de markt in Harelbeke en de boulevard langs de mekong heeft slechts de allures van de dijk in Blankenberge. De bijna ingeslapen sfeer die heerst in deze stad kon ons niet direct bekoren maar we beslisten er toch te blijven om oudejaarsavond te vieren. Al was het maar om het risico te vermijden dat we terecht zouden komen in een boerengat en daar het nieuwe jaar zouden moeten inzetten met twee man en een paardenkop.

Om er toch het beste van te maken huurden we een fiets, daar we reeds meerdere malen de ervaring hebben gehad dat een fiets je op de waanzinnigste plekjes brengt. Ook deze keer was dit niet anders. We passeerden per toeval een SOS Kinderdorp en gingen er zonder twijfelen binnen. We werden er meteen warm onthaald door de spelende kinderen, die ons tot bij een van de moeders (opvoeder) brachten. Nam sprak goed engels en leidde ons met veel plezier rond in het dorp. We kregen uitleg over de werking van de organisatie en mochten binnengaan in de huisjes waarin de kinderen wonen. Het was ongelooflijk om een dergelijke gastvrijheid mee te maken (we werden zelfs uitgenodigd om te blijven eten bij een gezin)! Het enige wat zij van ons vroegen, was iets neer te pennen in het gastenboek...wat we met heel veel plezier deden.

Verder bezochten we nog de Wat That Luang, de belangrijkste tempel van Laos die helemaal bedekt is met goud en tevens de woonplaats is van de hoogste leider van het Laotiaanse Boeddhisme. Zijn belang heeft hij te danken aan een haar en de as van een heup van Boeddha, die zich in deze heilige stoepa zou bevinden.

Op onze weg kwamen we nog heel wat andere tempels tegen maar die lieten we links liggen omdat we ondertussen al enkele symptomen van tempel-vermoeidheid vertonen en ons laatste sprankeltje interesse willen sparen voor Angkor Wat.

Na 6 weken siamees- tweelingschap brachten we voor het eerst een halve dag door gescheiden van elkaar om op cadeautjesjacht te gaan voor Nieuwjaar... en deugd dat het deed...

om elkaar terug te zien ;)

Ons kado's

Voor oudejaarsavond hadden we twee opties: vieren in een discotheek met gala-dinner voor 50 dollar OF ons een goedkoop restaurantje zoeken en nadien vieren met de locals...

We kozen de tweede optie uiteraard!

Na een zalm-menu gingen we naar de 'Tiger beer Countdown' op het Namphu - plein waar we samen met een allegaartje van nationaliteiten genoten van optredens van Jenny from te Mekong, Lordi Laos, en Clouslao. Bij het bereiken van het nieuwe jaar barstte het feest helemaal los; het tigerbier vloeide rijkelijk, de confetti vloog in het rond en op elke stoel of tafel stond wel iemand te dansen.

We hadden een leuke tijd... tot het 2u was en we (wij en enkele andere westerlingen) daar nog alleen stonden met het opkuisteam. We openden de zoektocht naar een bar om verder te feesten... tevergeefs, alles was gesloten ;(

Nog veel te fris om Nieuwjaarsavond te zijn, gingen we naar ons guesthouse. En toen was er terug dat sprankeltje hoop... Aan de overkant zaten enkele jonge gasten gezellig samen Laobiertjes te drinken met wat muziek op de achtergrond. We voegden er ons, tot hun grote vreugde, bij en sloten de avond/ochtend toch nog waardig af...NYOK!

SABAI DEE PEE MAI aan iedereen, hetzij GELUKKIG NIEUWJAAR!!!!!