'Het kan niet altijd rozengeur en maneschijn zijn' zei den boer
en Hannes zat met het schijt op de koer
'Welkom in Vang Vieng' zei de boerin
en Marlies hield haar eten niet meer bin
Ons verblijf in Vang Vieng begon in mineur (lees: 3 dagen ziek het bed houden). Gelukkig hadden we onszelf getrakteerd met een DVD - player als kerstcadeau, hadden we TV op de kamer, en internet for free in het guesthouse waardoor zelfs ziek zijn hier 'aangenaam' was.
Vang Vieng kunnen we het best omschrijven als het Ibiza van Laos; mooie natuur enerzijds, het Mekka voor feestvierende jonge toeristen anderzijds. De activiteit bij uitstek hier is 'TUBING' of het afvaren van de Nam Song met een band. Het concept is simpel; een tuktuk brengt je 6 km ten Zuiden van VV, waarop je je 3 uur door de stroom laat meevoeren. Maar de ene bar na de andere op het traject vormen een ware verleiding voor menig toerist waardoor velen onder hen de rivier amper ingaan, een band voor niets hebben gehuurd en nog eens moeten betalen voor een tuktuk terug ook...
Bij wijze van 'recuperatie' kozen wij ervoor 's morgens te gaan tuben, waardoor we helemaal alleen al dobberend konden genieten van de met groen bedekte rotswanden die Vang Vieng te bieden heeft.
De volgende dag gingen we mountainbiken op de andere oever van de Nam Song. We doorkruisten rijstvelden, kalkrotsen en verschillende dorpjes, om uiteindelijk te arriveren aan de Blue Lagoon. Dit is een klein meertje met helderblauw water vol met visjes, omgeven door de grot Tham Poukham. De ideale plek dus om te chillen, zwemmen en als Tarzan te slingeren in het water.
In de late namiddag gingen we per fiets naar de bars langs het tubingparcours om de partysfeer op te snuiven en ons te goed te doen aan enkele Lao bieren (haha...zonder band te huren voor niets en tuktuk te betalen). De straalbezopen toeristen werkten aanstekelijk op onze lachspieren en vormden de perfecte afsluiter voor ons verblijf in Vang Vieng.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten